Mooie trips en stage op de mannenafdeling
Door: Anne
Blijf op de hoogte en volg Anne
15 April 2014 | Suriname, Brownsweg
Mijn vorige verslag ben ik geëindigd bij dat ik die dag Holi Pagwa ging vieren. Laat ik dus eerst daar maar wat over vertellen. Want wat een leuke ervaring was dat! We waren uitgenodigd door een mede stagiaire om samen met haar dat feest te gaan vieren. We wisten eigenlijk niet echt wat het in hield behalve dat we kleurenpoeder moesten kopen en witte kleren aan moesten trekken. Rond 3 uur zijn we vertrokken richting het ziekenhuis waar ze ons op zou halen. We waren met zes stagiaires en dan zij nog dus dat was al proppen in de auto. Bij haar thuis aangekomen stond er al eten en drinken voor ons klaar, ook waren er verschillende familieleden van haar over gekomen uit Nederland om Holi pagwa te vieren. Nadat we hier wat gegeten hadden en kennis gemaakt hadden met een aantal van haar familieleden zijn we naar haar buren gegaan, ook familie van haar. Eerst moesten we met iedereen spelen (zo heet het elkaar onder smeren met kleuren poeder). Nadat je bij iemand het gezicht en de hals onder had gesmeerd zei je subh holi. Voor mij was dat heel erg wennen allerlei vreemde mensen die je ineens in het gezicht en in de hals aan raakte. Ik vond dat op het begin heel ongemakkelijk. Maar dit wende al snel. Toen we met iedereen gespeeld hadden, stond hier ook weer een bord rijst met kip klaar en de whisky die we ook echt niet mochten laten staan.
Toen we naar de buren vertrokken zij de moeder van het gezin waar we uitgenodigd waren al dat we vooral daar niet te veel moesten eten wat bij haar zou het eten toch lekkerder zijn. Verder zijn we ook nog rond gaan lopen in de buurt, bij iedereen gingen we even langs en met iedereen moesten we spelen. Iedereen had het drinken en eten buiten klaar staan voor als er gasten kwamen dus overal werd je super hartelijk ontvangen. Toen zijn we nog heel even terug gegaan daar het huis van die mede stagiaire en daar moesten we dansen, nou ja wij moesten dansen (beetje bewegen op muziek) en de rest zat er om heen te kijken.
Later zijn we naar zeedijk gegaan. Wij hadden verwacht dat daar echt een plein was met muziek en drankjes. Maar dit was gewoon een groep mensen die verspreid stonden over een hele groot oppervlakte en ze stonden een beetje rond te kijken en soms speelde ze met elkaar. Af en toe stond er een auto geparkeerd met grote geluidsboxen aan. Die rijden hier sowieso veel rond auto’s met hele harde muziek. Hier zijn we een uurtje geweest en toen zijn we richting huis vertrokken. Op een plein was nog een feest gaande, Ik en Renate wilde hier nog graag heen, de rest was thuis gebleven. Dus we zijn eerst ons zelf gaan baden(Alles valt hier onder baden, dus ook gewoon douche). Zo als je op de foto’s hieronder kan zien was dit nodig. Ik heb mezelf geschrobt met een schuursponsje maar ik kreeg mezelf echt niet schoon. Ik had de volgende dag stage dus ik vond het belangrijk dat mijn gezicht schoon was. Mijn buik is nog dagen lang heel paars geweest.
Eenmaal met z’n 2e op het plein aan gekomen voelde het behoorlijk vreemd. Iedereen wilde met ons dansen en als je dan met z’n 6e bent is dat toch anders. Dus we zijn op een terrasje gaan zitten en hebben van ver weg toegekeken. Zo dit was dus mijn holi pagwa, een super leuke bijzondere dag. Een dag waarin we verschillende aanzoeken kregen om hier te blijven bij vrijgezelle familie leden, een dag waarin heel veel vreemde mensen met je speelde en in je gezicht en hals zaten. Maar vooral een dag waar iedereen hartelijk vrolijk en super gastvrij was. En een dag die je nog lang terug ziet aan de kleuren op je lichaam maar vooral in je oren.
Na zo’n leuke dag begint mijn stage op de mannenafdeling, ik was erg benieuwd. Van Ilse had ik wel verschillende dingen gehoord maar ik was erg benieuwd naar mijn eigen ervaringen. Een ding wist ik zeker het zal drukker zijn dan op de kinderafdeling. Ik kwam daar aan op de afdeling en ik kwam binnen tijdens de overdracht. De overdracht liep in mijn ogen erg bijzonder. Op de afdeling liggen ongeveer tussen de 20 en 30 patiënten. Van alle patiënten word de status voor gelezen, maar daarbij worden ook heel veel niet relevante dingen voorgelezen en dingen die wel van belangzijn worden niet voorgelezen. Zoals bijvoorbeeld de diagnose. Daarbij komt dat voor mij de achternamen niet te onthouden zijn omdat deze ontzettend lang zijn en in mijn ogen lijken ze allemaal op elkaar en dat ik nog steeds soms Surinamers moeilijk versta. Dus de overdracht in net chinees voor mij.
Op een dag lopen er denk ik soms wel 10 stagiaires rond op een afdeling. En iedereen wordt wel ingedeeld op een deel van de afdeling. Maar na 3weken heb ik nog het gevoel dat iedereen door elkaar loopt en kan ik het overzicht nog niet terug vinden. Een ding vindt ik wel heel bijzonder, ik had voordat ik naar de mannenafdeling ging al veel over de hoofdzuster gehoord vooral dat ze heel streng was. Maar zij houdt met al die stagiaires wel orde. Ze heeft gezag, zowel over de patiënten als over het personeel. Iedereen zal naar haar luisteren en daarbij is ze heel betrokken met haar team. Ze kan een halve dag niet op de afdeling zijn geweest en ze week precies wat er nog moet gebeuren, wat er bij elke patiënt is en waar we nog op moeten letten.
Het team is erg aardig en behulpzaam, al blijft het voor mij toch wel even wennen dat ik weer met heel veel nieuwe mensen werk. Maar het helpt al dat ze allemaal heel geïnteresseerd zijn.
De afdeling bestaat uit 7 patiënten kamers op de kamers kunnen 5 patiënten en een kamer 3 patiënten liggen. Daarbij zijn er nog 2 isolatie kamers, dit zijn luxe kamers. Wel is het bijzonder dat de deuren bij isolatie patiënten altijd open staan. De kamers worden ingedeeld op zwaarte van patiënten. De zwaarste patiënten of die het meeste geobserveerd moeten worden liggen het dichtste bij de zusterpost. Daarnaast heb je nog een aantal klasse kamers. Deze kamers zien er ook lux uit. Deze kamers zijn voor mensen die extra willen betalen voor hun ziekenhuis opname, zij krijgen hun eten luxer op gedekt en ze hebben meer privacy verder is er geen verschil. Na 3 weken mannenafdeling kan ik morgen al weer zeggen dat morgen mijn laatste dienst in op de mannenafdeling. Op deze afdeling heb ik veel geleerd, zowel punten waar ik echt iets mee kan als dingen waarvan ik ze zelf nooit zo zou doen en ook niet zo willen doen.
Verder wil ik jullie nog iets vertellen over een super gave trip die Ilse en ik de afgelopen week hebben gemaakt. We zijn vier dagen naar de blanche marie vallen en Apura geweest. De groep bestond uit 10 personen inclusief gidsen. We vertrokken dus ’s ochtends met twee jeeps richting Apura, dit zou ongeveer een tocht zijn van 7 a 8 uur. Maar na anderhalf uur stond de andere auto met autopech langs de kant. Dus er moest een monteur komen vanuit de stad. Toen we eenmaal weer vertrokken waren ging het vlot. Al was ik na een dag auto zitten wel moe, zeker op al die onverharde hobbel wegen. We kwamen rond 9e aan op onze slaapplaats voor 2 nachten. Een mooi en netjes verblijf. Na een douche konden we heerlijk aanschuiven om te eten. Die douche was erg nodig want ik zat helemaal onder het stof van die onverharde wegen. De dag erna stond een bezoek aan een indianen dorpje, een hele oude loods met heel veel vleermuizen, een hout verwerkingsfabriek, een boottocht door het mooie oerwoud en heerlijk zwemmen in de rivier. Vooral het bezoek aan het indianendorp vond ik erg gaaf. Het is mooi om te zien hoe deze mensen leven met de weinige middelen die ze hebben. Ze ontvingen ons heel hartelijk en lieten graag hun hutjes zien. We stond daar tegenover dat we een zelf gemaakt armbandje kochten. De boottocht was ook erg mooi, alleen 4 uur rond varen en proberen dieren te spotten is lang. Mijn concentratie was na een 2 uurtjes wel echt op. En op een paar reuze otters, ogen van kaaimannen en vogels na hebben we weinig dieren gespot. Maar de sterren op de terugweg waren echt super mooi. ’s Avonds hebben we nog een paar gezelschapsspelletjes gedaan met de groep.
De 3e dag zijn we vertrokken naar de blanche marie, dit was nog ongeveer een 2 uurtjes rijden vanaf Apura. Het tweede deel van de tocht hebben we in de bak van de jeep door gebracht, dit om de natuur maar vooral de hobbels nog extra te ervaren.
Toen we bij de hutjes aan kwamen stond er een hutje waar onze groep in mocht slapen. Wel op een super mooie locatie, maar het hutje stond vol schimmel en het stonk verschrikkelijk. Gelukkig kon je je in de rivier baden en zijn we de rest van de dag eigenlijk alleen maar buiten geweest. Alleen ’s nachts hebben we dan op die kamers doorgebracht. Maar voor de volgende keer zou ik echt mijn eigen hangmat meenemen en tussen 2 bomen hangen want ik had het gevoel dat mijn bed niet alleen stonk maar dat er ook vlooien of iets in zaten.
Overdag hebben we een wandel en zwemtocht gemaakt richting de blanche marie vallen, we liepen over rotsen en konden zwemmen in stroom versnellingen. Echt super gaaf. Uiteindelijk aangekomen bij de moederval van blanche marie stroomde daar niet zo super veel water maar het was toch erg mooi om te zien. We konden echt achter en onder de waterval zitten en lekker zwemmen. Verder zijn we daarna nog met een aantal mensen die mee wilde een jungle tocht gaan maken om apen te spotten en we hadden geluk we zagen tientallen aapjes over ons heen springen en super gaaf. Nou daarna de dag nog maar eens afgesloten met een jungle tocht by night. Om nogmaals kaaimannen te spotten en andere wilde dieren, nou deze keer werden we beloond en ving onze gids een super grote kaaiman. Blijkbaar was dit geen gewone brilkaaiman maar een grotere dus deze konden we ook niet vast houden want hij was erg wild. Na een gezellige avond bij het kampvuur met lekkere marshmallows erbij was dat al weer de laatste avond.
De laatste dag bestond uit het terugrijden naar Paramaribo, weer een tocht die eigenlijk 7 a 8 uur zou duren. Toen we ruim 3 uur onderweg waren hadden we afgesproken op een bepaald punt te stoppen. Maar we stonden er al een uur en de andere auto was er nog niet, uiteindelijk maar terug gereden. Want het was een langere rechte weg dus verkeerd rijden kon niet. En na een uur kwamen we ze eindelijk tegen. De andere auto was weer kapot, maar op de 6 uur durende onverharde weg is geen telefoon bereik dus even bellen naar elkaar kan niet. De auto kon niet ter plekke gemaakt worden, dus dan zou onze auto die auto slepen. Maar dat ging nog geen 100 meter goed toen liep onze auto heet. Een auto en een gids zijn achter gebleven op die lange weg en we zijn met 9e in de auto en op de bak verder gereden. Ik had zelf aan geboden om in de bak te gaan maar nadat het heel hard begon te regenen en het behoorlijk koud was ben ik toch gaan twijfelen of dat dan wel zo slim was. Na een fantastische trip zijn Ilse en in nog een aantal dagen in Paramaribo gebleven. En we hadden direct voor de week erna weer een trip gepland naar Stone eiland en Brownsberg.
Laat ik maar direct over deze trip gaan vertellen. Deze trip hebben we met z’n vieren gedaan. Ilse, Renate en Kevin en ik. Van te voren hadden we van veel mensen gehoord dat het een hele leuke trip was met een zware wandeling.
Toen we de eerste dag opgehaald werden, waren er nog 3 andere mensen die ook mee gingen richting Brownsberg. Maar ze waren even vergeten dat er dan te weinig plek was in de auto dus Kevin en Renate mochten de hele weg romantisch samen bij elkaar op schoot. Maar met zo’n hobbel wegen toch niet ideaal. We hebben eerst een stop gemaakt bij het begin van het Brokopondo stuwmeer. Hier hebben we een wandeling gemaakt. Daarna zijn we richting Brownsweg gereden waar we een dorpswandeling hebben gemaakt met heel de groep. Brownsweg is een transmigratie dorp voor mensen die weg moesten vanwege de aanleg van het stuwmeer. Het dorp heeft ruim 2000 inwoners. Dit was weer een heel bijzondere wandeling. Zoals ik veel dorpswandelingen ervaren heb. Er zit echt een verhaal achter dit dorp.
Later zijn we doorgereden naar Brownsberg. Daar waren die dagen dat wij er waren opnames voor een Nederlands tv programma(Atlas). Dit was dus flink BN-ers spotten. Al waren wij er niet zo goed is. We kende meer dan de helft van de 12 deelnemers niet. Maar door die opnames was er voor ons vaak minder ruimte. Zo kregen we geen hut maar moesten we in hangmatten slapen. Dit was nog niet zo erg, het echte trip gevoel. Verder moesten wij buiten eten en zij mochten binnen eten. En ze waren interviews af aan het leggen voor onze lunch plek dus er werd ook nog gevraagd om rustig te zijn. Tja dit ging ons wat minder goed af. Die middag hebben we nog een stukje gewandeld naar het hoogste punt van de berg, wat een mooi uitzicht was dat.
De rest van de dag hebben we rustig aan gedaan. We hadden een gids die daar heel goed in was. Heel anders dan de gidsen van vorige trips. De dag erna zijn we gaan afdalen naar de Leo val en naar de Irene val. Voor deze wandeling hadden we verschillende waarschuwingen gehad dat hij pittig was. We begonnen met afdalen, dit was niet zo zwaar. Hooguit wat glad want het heeft de laatste dagen flink geregend. Ik ben maar een keer op mijn kont gegleden dus dat viel mee. We zijn als eerste naar de Leo val gegaan. Daar was erg weinig water, maar toch zag het er erg mooi uit. Niet zo als we een week eerder zagen op blanche marie maar die verwachtingen hadden we ook niet. Na de Leo vallen moesten we weer een stukje stijgen en dan op naar Irene. Dit was een langere toch ernaar toe, weer flink dalen. Toen we bij de Irene val aankwamen vond ik hem erg lijken op de Leo val. Maar al zag ik het 10 keer het blijft gaaf om te zien. Na even gezeten te hebben daar. Zijn we weer gaan stijgen. Heeeeel stijl de berg op klimmen, steen voor steen. Een ontzettende gave en mooie maar ook een heel vermoeiende wandeling. Maar ik zou hem morgen zo weer doen. Toen we bijna terug waren hoorde we ineens brulapen vlak boven ons. Dat was een Herrie want deze dieren kan ja van zeker 10 km afstand horen. Helaas hebben we ze niet kunnen spotten. Na een douche en de lunch zijn we richting Stone eiland gereden. Ook hier stond het water heel laag, de gids zei dat het water nog nooit zo laag had gestaan. We hadden een hutje met uitzicht op het water. Echt heel mooi. De rest van de dag hebben we daar rustig aangedaan. Wat gewandeld en spelletjes gedaan. De gids zoals ik al zei ondernam zelf niks. Hij beloofde wel, maar uiteindelijk regelende hij weinig. We moesten vaak om dingen vragen. Zoals Kajaks die beschikbaar waren en vishengels. Na een aantal keer vragen kregen we deze dan wel. Nadat we geslapen hadden zijn we een stukje gaan varen. Dit was naar een eiland waar brulapen zouden zitten. Maar in onze ogen was dit een eiland met super weinig bos groei en niet zo groot. Dus we vroegen ons af of dit wel waar was of dat we voor de gek gehouden werden.
Na deze korte vaartocht zijn we met de kajaks zelf nog maar een stuk gaan varen. Maar we waren te ver weg gegaan en we waren niet op tijd terug dus de gids begon zich behoorlijk zorgen te maken. Hij was bang dat we zouden verdwalen. Maar dat is niet gebeurd, het was een mooie toch. Maar er komen een van deze dagen ook foto’s bij dit verslag. Na deze kajak tocht zat deze trip er ook al weer op. Ondanks de luie gids maakt de super leuke locatie alles goed. Weer een trip om nooit te vergeten!
Morgen begint mijn stage op de operatiekamers. ik moet nog even kijken of deze stage 1 week duurt of 3 weken. Ik ben erg benieuwd naar deze stage. Het zal een hele andere ervaring worden dan op de verpleegafdelingen.
De tijd vliegt echt voorbij, wij zijn hier nog maar een kleine acht weken! En in die weken komen de ouders van Ilse nog langs en mijn zus komt ook nog begin mei.
Dat wordt dus nog flink genieten de laatste weken met leuke stage plekken op de EHBO en op het OK en nog leuke trips voor de boeg!
Groetjes Anne
P.S foto’s komen er een van deze dagen op te staan, maar uploaden duurt lang. Zeker omdat we nog steeds geen goed internet hebben.
-
15 April 2014 - 21:34
Ilonka:
Hey Annie, wat een verhaal weer! Super leuk om te lezen. Holi heb ik in India ook gezien. Bijzonder. Kan me voorstellen dat het een dubbele ervaring was. En al die trips! Klinkt goed en volgens mij krijg je het avontuur wat je zoekt. Veel plezier met de operatie stage en alvast met het bezoek van je zus. Vast fijn om weer iemand van het thuisfront te zien.
Liefs xxx Ilonka -
16 April 2014 - 18:08
Brigitte Snoek:
Fawaka Anne,
Wat een heerlijk verhaal weer, zalig om te lezen.
En ja Brouwnsberg is en blijft prachtig.
Jammer dat het water op Ston-Island nog steeds zo laag staat.
Wat maken jullie veel mee, ben wel een beetje jaloers hoor!!!
Enjoyyyy het bezoek van je zus en ook je OK stage.
Tan Bun en bossie en brasa
Brigitte -
16 April 2014 - 18:52
Marjolein :
Ha die Lowie, geweldig om het te lezen. Ik heb er even goed voor gaan moeten zitten. Maar geweldig zeg! Veel eigen tripjes ondernomen en activiteiten gedaan. Ik ben dan ook erg benieuwd naar de foto's. Er zat niet toevallig het treintjes spel bij (bij die gezelschapsspellen ;) haha). Doe je best op de OK! En nog heel erg veel plezier met de komende tripjes en activiteiten! Geniet er van :) Liefs, Misa
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley